ဝိဝရ ဒြါရံ။ ဥဇု ဝတ မေဂၢါ ပဋိပႏၷကႆ။ ဂစၧ ပဒါႏုပဒံ အႏုဗႏၶိတြာ။ တံခါး ဖြင့္ပါ။ လမ္းေလွ်ာက္သူအတြက္ လမ္းေျဖာင့္ဆဲ။ ေျခရာေကာက္ရင္း သြားေပါ့။ Dehradunသို႔ သြားရန္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာပံုက ဆန္းသည္။ Indian Society for Buddhist Studies၏ ၁၂ႀကိမ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ Conferenceကို တက္ေရာက္၍ စာတမ္းဖတ္ရန္ စိတ္ကူး႐ွိခဲ့သည္။ မူလက ထိုပြဲကို Uttarakhandျပည္နယ္၊ Haridwarၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားသည္။ Haridwarၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ဖူးၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သြားလိုသည့္ ဆႏၵမွာ အနည္းငယ္သာ​ ႐ွိခဲ့သည္။ မည့္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္းမသိ။ Conferenceက်င္းပမည့္ ေနရာကို ထိုၿမိဳ႕မွ ကီလိုမီတာ၅၀ခန္႔ေဝးေသာ Dehradunၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္ေၾကာင္းကို ဖိတ္ၾကားစာ ပို႔လာသည့္အခါမွ သိလိုက္ရသည္။  အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္႐ႊင္မိသည္။ အမွန္တကယ္ ေရာက္လိုသည့္ ေနရာကား Dehradunပင္။ ဟိမဝႏၲာေတာင္ေျခ Doonေတာင္ၾကား႐ွိ ပင္လယ္ေရျပင္အထက္ ေပ၂၂၀၀ခန္႔တြင္ တည္႐ွိေသာ ထိုၿမိဳ႕ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ အေသာကေက်ာက္စာႀကီး ႐ွိေနသည္ကို သိထားေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုေက်ာက္စာႀကီးသုိ႔ ခရီးစဥ္အိပ္မက္ကား အေကာင္အထည္ ေပၚခဲ့ေလၿပီ။ Dehradun႐ွိ Doonတကၠသိုလ္သည္ ႏိုဝင္ဘာေဆာင္းဦးတြင္ ေအးျမလွပ၍ ေနခ်င့္စဖြယ္ျဖစ္သည္။ တည္ေထာင္သည္မွွာ မၾကာေသးသည့္အတြက္ ေဆာက္လုပ္ဆဲလုပ္ငန္းမ်ားကို ေတြ႕ေနရသည္။ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း လမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ အရသာ႐ွိလွသည္။ ေနအထြက္ႏွင့္ ပင္မေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးကို ျမင္ရသည္မွာလည္း ခမ္းနားလွသည္။ ထိုအေဆာက္အဦထဲတြင္ Conferenceက်င္းပသည္။ Conferenceတြင္ အေသာကေက်ာက္စာသင္ခန္းစာမ်ားကို ပုိ႔ခ်ေပးခဲ့သည့္ Delhiတကၠသိုလ္မွ ဆရာႏွင့္လည္း ဆံုျဖစ္၍ Kalsiေက်ာက္စာႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေမးျမန္းစံုစမ္းျဖစ္သည္။ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ပင္။ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းမ်ားႏွင့္လည္း ေတြ႕ရသည္။  Indian Society for Buddhist Studiesကို စတင္…