ဤခရီးနီးသလား၊ ငါးနာရီ လာရ၏တဲ့။  ဘယ္လို ခရီးလဲေတာ့မသိ။ ကိုယ့္သြားရမယ့္ ခရီးကခမ်ာ အေၾကာင္းမညီၫြတ္ေတာ့ ၇ႏွစ္ၾကာတယ္။ ၂၀၀၆ခုႏွစ္က စတင္သိ႐ွိ သင္ၾကားေလ့လာခဲ့ရတဲ့ အေသာကေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္ကို ၇ႏွစ္ၾကာမွွ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ခြင့္ရခိုက္ ခံစားရတဲ့ အရသာကေတာ့ ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ Kolkataက The Asiatic Society ျပတိုက္ထဲမွာ သိမ္းဆည္းျပသထားတဲ့ Bairat-Bhabraေက်ာက္စာကို ေတြ႕ရဖို႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေစာင့္ခဲ့ရတယ္။ ခုေတာ့ ဆႏၵျပည့္ဝခဲ့ပါၿပီ။ သြားခဲ့ရတဲ့ ခရီးကေတာ့ အေတာ္ ႐ွည္တယ္။ ၂၀၁၃ ႏိုဝင္ဘာ ၂၈မွာ Chandigarhကေန Delhiကို Busနဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ၂၉ရက္ေန႔မွာ Gayaကို ေလယာဥ္နဲ႔။ Buddhagayaက မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ 9ၾကိမ္ေျမာက္Int’l Tipitaka Chantingပြဲတက္။ ၆ရက္ေန႔ Gayaကေနမွ ရထားနဲ႔ထြက္။ Kolkataကို ရရက္ေန႔မွွာ ေရာက္၊ The City of Joyလို႔ တင္စားခံရတဲ့ Kolkataကို မေရာက္တာ ၆ႏွစ္႐ွိေနၿပီ။ Howrahဘူတာ႐ံုႀကီးကို မွတ္မိေနေသးတယ္။ Rabindraတံတားရယ္၊ Hooghlyျမစ္ရယ္၊ အာ႐ံုဦးရယ္က Kolkataမွ ႀကိဳဆိုပါ၏လို႔ ေျပာေနသလိုပင္။ စေန၊တနဂၤေႏြ ၂ရက္ ျပတိိုက္ပိတ္ထား။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ Kolkataက Indian Museumႀကီးလဲ ျပင္ဆင္ေရးလုပ္ေနတာနဲ႔ ပိတ္ထားလို႔ မၾကည့္ရ။ ၇ရက္ေန႔ မနက္စာနဲ႔ ေန႔လည္စာ မ်ားသြားလားမသိ။ အစာမေၾကျဖစ္ၿပီး အေအးမိ ဖ်ားခ်င္သလိုလိုျဖစ္။ ၈ရက္ေန႔ တစ္ေန႔လံုး ဘယ္မွ မသြားႏိုင္။  ၉ရက္ေန႔ မနက္ပိုင္းမွာ Asiatic Societyျပတိုက္ဖြင့္တာနဲ႔ ဝင္ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ ေက်ာက္စာကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီး မြန္းလႊဲပိုင္းမွာ ဓာတ္္ပံု႐ိုက္(ဗီဒီယိုလဲ မသိမသာ ႐ိုက္ခဲ့)ၿပီး ညေနမွာ Kolkataကေန Buddhagayaကို ျပန္လာခဲ့တယ္။…