Cakka Gāthā
-
ဘဝ, ဓမ္မနဲ့ Transformer
Chandigarhက ၿမိဳ႕သစ္။ ရာစုႏွစ္နဲ႔ ခ်ီေနတဲ့ ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္းေတြ ၾကည့္ခ်င္ရင္ Government Museum and Arts Galleryကို သြားရတယ္။ ျပတိုက္ထဲမွာ အႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆံုး ျပခန္းက Gandāra Sculptureျပခန္းပါ။ Punjabျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ Lahoreက Pakistanထဲ ပါသြားေတာ့ Lahoreျပတိုက္ထဲက Gandāra Artေတြကို Chandigarျပတိုက္အတြက္ တစ္ဝက္ခြဲၿပီး ယူထားတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကံေကာင္းတာပါပဲ။ Chandigarhမွာ ေနရင္းနဲ႔ ဗုဒၶဝင္ဆိုင္ရာ Gandāra Sculptureေတြကို ေလ့လာဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရတာ။ ေ႐ွးေဟာင္းသုေတသနဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြအတြက္ေရာ ဗုဒၶဝင္ဆိုင္ရာလက္မႈအႏုပညာကို တန္ဖိုးထားသူေတြ အတြက္ေရာ Gandāra Sculptureေတြဟာ အလြန္ အေရးပါတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ျပခန္းထဲမွွာ ၿငိမ္းေအးစြာ စံပါယ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ေတြကို ဖူးျမင္ရတာ “ေယာ မံ ပႆတိ၊ ေသာ ဓမၼံ ပႆတိ”ဆိုတဲ့ ေဒသနာကို ဒိ႒ဓမၼႀကံဳေတြ႕နားလည္မိသလိုလို ခံစားမိတယ္။ ဒီေန႕ ျပတိုက္ထဲမွာ ႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္း ဝါဆိုလျပည့္ေန႔အတြက္ အမွတ္တယျဖစ္စရာေတြ ျပန္ေတြ႕တယ္။ Gandāraလက္ရာ တရားဦးဓမၼစက္ ေဟာႁမြက္ေနတဲ့ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ပံုေတြပါ။ A.D. ၂ရာစုနဲ႔ ၃ရာစုက Gandāraေဒသမွာ ဓမၼစက္ေတြ လည္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကို မွတ္တမ္းမွတ္ရာအေနနဲ႔ ဓမၼစကၠမုျဒာ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ေတြက အခိုင္အမာ သက္ေသျပေနၾကတယ္။ ဝဓာယ ဘဝစကၠႆ၊ ဝ႗ဒုကၡာဝစာရိေနာ။ ဝေတၱသိ ပဝရံ စကၠံ၊ ဝရညဴ ဘဝပါရဂူ။ ၀ဋ္ဆင္းရဲခံစားေနရသူတို႔အတြက္ သံသရာစက္ရဟတ္ကို ခ်ိဳးျဖတ္ဖို႔ရာ ဘ၀ပါရဂူျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဓမၼစၾကာကို လွည့္ေတာ္မူခဲ့ေလၿပီ။ ဘဝနဲ႔ စက္။ ဓမၼနဲ႔ စက္။ အလကၤာေျမာက္တဲ့ အသံုးအႏႈံးေတြ။ ဒုကၡ + ဒုကၡသမုဒယခရီးစဥ္လား။ ဒုကၡနိေရာဓ +…
-
အစိမ်းလမ်း (၇)
ဝေရာ ဧေကာဝ သိဒၶေတၳာ။ ဝသလံ ေဒဝ၀ါဟိနိ ံ။ ဝယဓမၼံ ဝဇာေပသိ၊ ဝရသကၡီ ဝသုႏၶရီ။ ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳသည္ အကူအညီမပါ တစ္ကိုယ္ထဲသာလွ်င္ မာရ္စစ္သည္ အေပါင္းကို ေအာင္ႏိုင္ေတာ္မူခဲ့ေလၿပီ။ ပထ၀ီေျမအထုက သက္ေသျပဳခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ပါဠိစာေပရဲ႕ အလကၤာအလွ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ စႀကၤာဂါထာကို အရမ္း ႏွစ္သက္တယ္။ ဒီဂါထာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ‘ဝ’အကၡရာကို အလည္မွာ တည္ထားလို႔ ဝစႀကၤာဂါထာလို႔ ေခၚႏိုင္မယ္။ စက္ဝိုင္းေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ေလ့႐ွိတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဟန္အေနနဲ႔ ေဗာဓိေညာင္႐ြက္ေတြနဲ႔ ဖန္တီးထားလို႔ ေဗာဓိစႀကၤာဂါထာလို႔ ေခၚခ်င္တယ္။ ဒီဂါထာမ်ိဳးေတြ မေရးျဖစ္ေတာ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုနီးပါး ႐ွိေနၿပီ။ ဘဝဟာ ဒီလိုပါပဲ။ ဝလံုးကေလးကိုမွ ဝိုင္းေအာင္ မေရးႏိုင္ဘူး။ အၿမဲတမ္းလဲ မဝႏိုင္ဘူး။ မဝတဝျဖစ္ေနတာ မ်ားတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္ပါပဲ။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္တာပါပဲ။ လမ္းဆံုးကို မေရာက္ခင္ လမ္းဆံုေတြ ႀကံဳရမွွာပါ။ လမ္းမွန္ေပၚ မေရာက္ခင္ လမ္းမွွားေတြ ႀကံဳရမွာပါ။ လမ္းေကာင္းေပၚ မေရာက္ခင္ လမ္းေဟာင္းေတြ ႀကံဳရမွာပါ။ လမ္းေပၚ မေရာက္ခင္ လမ္းေပ်ာက္ေတြ ႀကံဳရမွာပါ။ လက္႐ွိအေျခအေနမွာေတာ့ “ဆူးခင္းလမ္း မာေခါင္ေခါင္မွွာ ဖိနပ္မပါတဲ့ ငါ GPS႐ွာမရသကဲ့သို႔” ျဖစ္ေနတာ အမွန္ပါပဲ။
-
အ၀င္အထြက္
ဂါထာေဟာင္းတစ္ပုဒ္ reviewပါ။ ဒီဂါထာေလးေတြကို ခဏခဏ ပိုစ့္လြန္းလို႔ မ်က္စိေနာက္စရာေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အခုတေလာ တိုက္ဆိုင္မႈေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ျပန္ေျပာခ်င္လာတာနဲ႔…။ ၀ဟေႏၲာ စီ၀ရံ ဘဒၵံ၊ ၀ၪၥစိေတၱာ ၀ဓာဇီေ၀ါ။ ၀ရသတၱံ ၀ရံ ယာစိ၊ ၀ရေဒါေယ၀ ဆဒၵေႏၲာ။
-
Neo-နမကၠာရ
ဘယ္အ႐ြယ္မွာ ဘယ္လို စၿပီး ဘုရား႐ွိခိုးျဖစ္သလဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့ ဘုရား႐ွိခိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ယ္ၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ထံုမႊန္း ပံုေတာ္မွန္းၿပီး ဗုဒၶါႏုႆတိဘာ၀နာပြားမ်ားရတာ အေမာ။ ဂါထာေရးဖြဲ႕တတ္လာတဲ့အခါ ဉာဏ္မွီသေလာက္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ဖြဲ႕ေတြ သီကံုးပူေဇာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အႏွစ္သက္ဆံုး ေရးဟန္ကေတာ့ စႀကၤာဂါထာေတြပဲ။ စေတြ႕တဲ့ ပံုစံက စက္၀န္း။ ဒါကို နည္းယူၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ကိုယ္ ေဗာဓိေညာင္႐ြက္နဲ႔ စႀကၤာပံုေဖာ္, ဂါထာေရးထည့္ၿပီး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ပူေဇာ္ျဖစ္တယ္။ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္းပဲ အာ႐ံုျပဳခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့ ပါဠိကဗ်ာ ဂါထာေတြနဲ႔ ဘုရား႐ွိခိုးရတာ အေတာ္ အရသာ႐ွိတယ္လို႔ ေျပာမိေတာ့ သမိုင္းဆရာတစ္ဦးကေတာ့ မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ ေ႐ွးဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ နမကၠာရေတြမွ အားမနာတဲ့။ ပံုထဲက ဂါထာစာသားနဲ႔ ျမန္မာစကားေျပကို ဒီမွာ တင္ထားတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္၀န္းက်င္ခန္႔က ဒီဂါထာေလး ေရးျဖစ္ခဲ့တာ။ အဲဒီတုန္းက အ႐ွင္ဗုဒၶေဃာသမေထရ္ နမကၠာရပါဠိကို မဖတ္ဘူးေသးဘူး။ အခု ပိုစ့္တင္ခါနီးမွ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေရးသားပူေဇာ္ထားတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ကို နမကၠာရထဲမွာ ႐ွာေတြ႕ေတာ့ အေတာ္ ၾကည္ႏူးမိတယ္။ အာစရိယပရမၸရ, သိႆာႏုသိႆ အစဥ္အဆက္ ဒီလိုပဲ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ဘြဲ႕ေတြ ဖြဲ႕သီပူေဇာ္ခဲ့ၾကတာေနမွာ။ ေယာ ဗုေဒၶါ သုမတိ ဒိေ၀ ဒိ၀ါကေရာ၀၊ ေသာဘေႏၲာ ရတိဇနေန သိလာသနမွိ။ အာသီေနာ သိ၀သုခဒံ အေဒသိ ဓမၼံ၊ ေဒ၀ါနံ တမသဒိသံ နမာမိ နိစၥံ။ ဒီဂါထာက အ႐ွင္ဗုဒၶေဃာသမေထရ္ ေရးသားပူေဇာ္ခဲ့တဲ့ နမကၠာရထဲက ဂါထာတစ္ပုဒ္ပါ။ ကိုယ္တတ္သမွ် ျမန္မာျပန္ထားတာက ဒီလိုပါ… သဗၺညဳတဉာဏ္႐ွင္ ျမတ္စြာဗုဒၶသည္ ေနမင္းသဖြယ္ ထြန္းလင္းတင့္တယ္ေတာ္မူလ်က္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ ပ႑ဳကမၸလာျမေက်ာက္ျဖာထက္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူကာ မယ္ေတာ္မိနတ္သားအမွဴးျပဳေသာ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းအား နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေပးတတ္ေသာ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို…
-
ပထ၀ီထဲက သမိုင္း
၂၀၀၇ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတုန္းက ရာဇၿဂိဳလ္နဲ႔ သာ၀တၳိကို သြားျဖစ္တယ္။ အဲဒီကို ေရာက္ေတာ့ ဖတ္ထားမွတ္ထားသမွ် ပါဠိစာေပေတြထဲက သတိရမိတဲ့ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး။ ပါဠိစာေပသင္ခါစက ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြထဲက တစ္ပုဒ္ကိုေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ သတိရမိတယ္။ ေဒ၀ဒတ္အေၾကာင္းပါ။ ဇတ္လမ္းကေတာ့ အားလံုး သိၿပီးသားပါပဲ။ ၀ရာႏုဘာ၀သၪၨာတ-၀မၼိေနာပိ ၀ဓတၳိက။ ၀သုဓာ ၀ိ၀ဋာ အတၱ-၀ဓာယ ေဒ၀ဒတၱ ေတ။ မဟာက႐ုဏာေတာ္၀တ္႐ံု ဆင္ျမန္းထားေသာ ျမတ္ဗုဒၶကိုမွ အေသသတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္ အို…ေဒ၀ဒတ္ သင့္အတြက္ေတာ့ ေျမအျပင္သည္ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးသကဲ့သို႔ ဟင္းလင္းပြင့္ခဲ့ၿပီ…။ ဒီလို စႀကၤာဂါထာေလးေတြကို အၿမဲတမ္း မေရးျဖစ္ဘူး။ တကယ့္ကို အေၾကာင္းညီၫြတ္မွ။ ဒီဂါထာေလးကို ေရးျဖစ္တဲ့ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ပါဠိစာလံုးေလး တစ္လံုးကို ေတြ႕မိလို႔ပါ။ “အတၱ၀ဓ”တဲ့။ အတၱ=မိမိကိုယ္။ ၀ဓ=သတ္ျခင္း။ Pali Test Society ပါဠိအဘိဓာန္က self-destructionလို႔ ဖြင့္တယ္။ ၀ဓမွာ “၀”အကၡရတစ္လံုးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအကၡရာကို အသံုးျပဳၿပီး ဒီဂါထာေလးကို စၿပီး ပံုေဖာ္ရတယ္။ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းမွာ ပါတဲ့ သူကလဲ ေဒ၀ဒတၱ။ ဒီမွာလဲ “၀”အကၡရာတစ္လံုးပါျပန္ေရာ။ နည္းနည္း ႐ုပ္လံုးေပၚလာတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ၀ဓတၳိက=သတ္ျဖတ္ဖို႔ လိုလားသူ။ “၀” ၃လံုး ႐ွိသြားေရာ။ ၿပီးေတာ့ ၀သုဓာ=ေျမျပင္။ ၀ိ၀ဋာ=ဟင္းလင္းပြင့္။ “၀” ၅လံုး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒါေတြက ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အကၡရာေတြ။ ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ စကားရပ္ကေတာ့ တစ္ခုထဲ။ ၀ရာႏုဘာ၀သၪၨာတ၀မၼီ=ထူးျမတ္ေသာ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ႐ွိသူ။ ဒါက တိုက္႐ိုက္ ဘာသာျပန္တာ။ “မဟာက႐ုဏာေတာ္၀တ္႐ံုနဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶ”ကေတာ့ ဆိုလိုခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ ဒီေ၀ါဟာရမွာ “၀”အကၡရာ…
-
အပေးအယူ
၀ဟေႏၲာ စီ၀ရံ ဘဒၵံ၊၀ၪၥစိေတၱာ ၀ဓာဇီေ၀ါ။၀ရသတၱံ ၀ရံ ယာစိ၊၀ရေဒါေယ၀ ဆဒၵေႏၲာ။ မုဆိုးညစ္ ေသာႏုတၱိဳရ္ သကၤန္းဘန္းျပလို႔ လိုရာေတာင္းဆို…။ဆုႀကီးပန္ ဆဒၵန္ဆင္မင္း အသက္ႏွင္းအပ္ခဲ့ေလၿပီ…။ ၾကာၿပီ။ ဒီဂါထာေလးကို ေရးခဲ့တာ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ေရးခဲ့လဲဆိုတာေတာင္ ၀ါးတာတားျဖစ္ေနၿပီ။ အခု ျပန္ဖတ္မိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္မိတယ္။ လိုတာ ရလို႔ ေပ်ာ္ျမဴးေနသလား။ ရတာ မလိုလို႔ ညည္းညဴေနသလား။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ “ယူကားယူ၏…မရ” ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
-
ခလုတ်ထိမှ
၀ရညဴ ေဒ၀ပါေမာေကၡာ၊၀ၪၥီနံ ေဒ၀ဓီတာနံ။၀သမၸိ ေန၀ အာပေႏၷာ၊၀ေႏၵ ဗုဒၶံ ၀သိပၸတၱံ။ မာယာမ်ားသည့္ မာရ္နတ္သမီးပ်ိဳတို႔၏အလုိဆႏၵကို မလိုက္ေလ်ာခဲ့ေသာနတ္တို႔၏ အႀကီးအမွဴးျဖစ္ေသာအလို႐ွိတိုင္း ၿပီးျပည့္စံုေသာသမၼာသမၺဳဒၶကိုဦးခိုက္ပါ၏။ ဒီစၾကာဂါထာေလးကို ေရးျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာလွပါၿပီ။ မဟာဗုဒၶ၀င္ထဲက အႏွစ္သက္ဆံုး ျဖစ္ေတာ္စဥ္တစ္ခုကို အာ႐ံုယူၿပီး ေရးထားတာ။ အခုအခ်ိန္မွာ ဒါကို သတိျပန္ရလာတဲ့ အေၾကာင္းကလဲ ႐ွိေနတယ္။ ဒုကၡစိတ္နဲ႔ ဒြိဟလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ ၀ါးတားတားျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဘုရားတတဲ့ သေဘာမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေနလားေတာ့ မသိဘူး။ ပရိတ္ႀကီး ဓဇဂၢသုတ္ထဲက “မေမ၀ တသၼႎ သမေယ အႏုႆေရယ်ာထ”ဆိုတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶအလုိေတာ္အတိုင္း ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း…။
-
Blogအက္ခရသညာတော
စာတစ္ေစာင္ေပတဖြဲ႕ ဘယ္အ႐ြယ္မွာ စေရးခဲ့ဘူးသလဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ တစ္ေၾကာင္း တစ္ပါဒေလးမွ်ပင္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မ႐ွိ။ ဒီေတာ့ အတိတ္က အရိပ္ေတြကို ထားလိုက္ပါ။ ရာစုသစ္မွာ ႐ွင္သန္ေနတဲ့ အေၾကာင္းပဲ ေျပာမယ္။ အိုင္တီေခတ္ရဲ႕ ေသြးေဆာင္မႈေၾကာင့္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူတစ္ခု ျခယ္မႈန္းမိခဲ့တယ္။ ၂၀၀၇ မတ္လထဲမွာ စခဲ့တာ။ လမ္းေၾကာင္းက နတၳိ၂၂။gmail account႐ွိသူတိုင္း ဖန္တီးလို႔ရတဲ့ blog့ဆိုတာေပါ့။ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးေနၾကတဲ့ bloggerေတြကလဲ အမ်ားႀကီး။ သူ႔ဘေလာဂ့္ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ အျပန္အလွန္ ဖတ္ၾက အားေပးၾက ကူညီၾက ညိွႏႈိုင္းၾက ေ၀ဖန္ၾက။ ကူးလူးဆက္ဆံမႈကေတာ့ တကယ္ လြမ္းစရာ။ virtual world လား small world လား မသိႏိုင္ေပမယ့္ dream world မဟုတ္, happy world တစ္ခုလို႔ ခံစားရတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ဘေလာဂ့္ ကမၻာေလးတစ္ခုေပါ့။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာေတာ့ ဘေလာဂ္ေတြရဲ႕စီးေျမာမႈေတြဟာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေရာက္ေနပါၿပီ။ အေကာင္းအဆိုး ကြဲျပားေပမယ့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကေတာ့ ေၾကာက္ခမန္းလိလိိပါပဲ။ ကိုယ္တိုင္က ပါဠိcrazyဆိုေတာ့ ပါဠိနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ဦးစားေပး ေရးျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ့ ပါဠိဂါထာေတြ မွ်ေ၀ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာဂ့္ေရးတာကို ဇြန္လမွာ ရပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီ့ေလးလအတြင္းမွာေတာ့ ျမင္ေတြ႕ ၾကားသိတာေလးေတြကို ေရးဖြဲ႕မိခဲ့တယ္။ ဒီအထဲမွာ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေတြ လဲပါတယ္။ သံေ၀ဇနိယ ၄-ဌာနထဲက လုမၺိနီနဲ႔ ဗာရာဏသီမွာ အေသာကေက်ာက္စာတိုင္ေတြ ႐ွိတယ္။ ဒါေတြကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ ဘေလာဂ့္မွာ ေရးျဖစ္တယ္။ ဘီစီ ၃ရာစုက ဇမၺဴဒိပ္ရဲ႕ မွတ္တမ္းေတြျဖစ္တဲ့ အေသာကေက်ာက္စာေတြကို ေအဒီ ၂၁ရာစုသစ္က ေခတ္သစ္နည္းပညာနဲ႔…
-
နတၳိရဲ႕ ရမၼက္နတ္သမီး
၀ရညဴ ေဒ၀ပါေမာေကၡာ၊၀ၪၥီနံ ေဒ၀ဓီတာနံ။၀သမၸိ ေန၀ အာပေႏၷာ၊၀ေႏၵ ဗုဒၶြံ ၀သိပၸတၱံ။ နတ္အေပါင္းတို႔၏အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာသဗၺညဴ ျမတ္ဗုဒၶသည္မာယာမ်ားသည့္မာရ္နတ္သမီးတို႔၏ညိွဳ႕အားေကာင္္းေသာအလိုဆႏၵသို႔လံုး၀ မလိုက္။၀သီေဘာ္သို႔ ေရာက္ၿပီးေသာျမတ္စြာဘုရားကို႐ိုေသျမတ္ႏိုး ႐ွိိခိုးပါ၏။ (၀သီေဘာ္=အလို႐ွိတိုင္း ၿပီးျပည့္စံုႏိုင္ျခင္း) မေနႏုရၪၨေနာ မာရ-ဂၤနာသိဂၤ ါရ၀ိဗၻေမာ။ဇိေနနာသမႏုညာေတာ၊ မာရႆ ဟဒယာနေလာ။ ရမၼက္ျပင္းျပေသာမာရ္နတ္သမီးတို႔၏ျမဴဆြယ္မႈကိုျမတ္ဗုဒၶသည္လံုး၀ လက္မခံေသာေၾကာင့္မာရ္နတ္၏ႏွလံုးသားမီးေတာက္ခဲ့ေလၿပီ။
-
နတၳိရဲ႕ ခရီး (ဗာရာဏသီ)
ေဒ၀ါနံ …..ဧလ…..ပါဋလိပုေတၱ…..ေယ ေကန ပိ သံေဃ ေဘတေ၀။ ဧ စံု ေခါ ( ဘိခု ၀ါ ဘိခုနိ ၀ါ ) သံဃံ ဘာခတိ ေစ ၾသဒါတာနိ ဒုသာနိ သံတံဓာပိယိယာ အာတာ၀ါသသိ အာ၀သယိေယ ေဟ၀ံ ဣယံ သာသေန ဘိခုသံဃသိ စ ဘိခုနိသံဃသိ စ ၀ိနပယိတ၀ိေယ။ . . ဘုရင္ အေသာက ပါဋလိပုတ္၌ အမိန္႔ ထုတ္ျပန္သည္။ မည္သူမွ် သံဃေဘဒကကံကို မက်ဴးလြန္ရ။ ရဟန္း ရဟန္းမ တစ္ပါးပါး သံဃာသင္းခြဲမႈ ျပဳလွ်င္ အ၀တ္ျဖဴ၀တ္ေစ၍ မေကာင္းေသာ ေနရာ၌ ေနေစရမည္။ ဤအမိန္႔ကို သာသနာေတာ္႐ွိ ရဟန္း ရဟန္းမတို႔ ၾကားသိေစရမည္။ . ဒါက မိဂဒါ၀ုန္မွာ ဘုရင္ အေသာက စိုက္ထူေရးထိုးထားတဲ့ ေက်ာက္စာတိုင္က တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္၀က္ပါ။ ဒီစကားေတြဟာ ေကာသမၻီမွာ ႐ွိတဲ့ ေက်ာက္စာနဲ႔ တူညီမႈေတြ ႐ွိတယ္။ သံဃာသင္းခြဲမႈကို တားျမစ္တဲ့ အမိန္႔ျပန္တမ္း တစ္ခုလို႔ သိၾကတယ္။ သံဃေဘဒကကံဟာ ပၪၥာနႏၲယိကံထဲမွာ ပါ၀င္ၿပီး အလြန္ အျပစ္ႀကီးတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ညီညြတ္ေရးကို ပ်က္ျပားေစတဲ့ အလုပ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းတယ္ မ႐ွိပါဘူး။ ညီညြတ္ေရး ပ်က္ျပားေလေလ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကင္းမဲ့ေလေလပါပဲ။ ယေန႔ ကမၻာမွာ ဆူပြက္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ ဒါပါပဲဗ်ာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ေက်ာ္က ဘုရင္အေသာကကေတာ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ရည္႐ြယ္ၿပီး ေက်ာက္စာေရးထိုးသြားခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကား ေတြဟာ အားလံုးအတြက္ အေရးပါလွပါတယ္။ . .…