ကဗ်ာဆိုတာ ဘာလဲ။ ဘယ္သူ သိမလဲ။ အဖြဲ႕အသီ အဆက္အစပ္ အေရးအသား အသံုးအႏႈံးေတြနဲ႔ အျပဳအမူ အလံုးအထည္ အေရာင္အဆင္း အရိပ္အေငြ႕ေတြကို ေပၚလြင္ေစဖို႔ ဖန္တီးရတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေတြကို နားလည္ဖို႕ထက္ ဒါမ်ိဳးေတြ ဖန္တီးနိုင္စြမ္းရည္ကို အေလးအျမတ္ ခံစားႏိုင္ဖို႔ လိုမွာပါ။ ဒီေန႔ေတာ့ အမွတ္တရ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ပါဠိဘာသာျပန္ျဖစ္တယ္ Onlineေပၚမွာ ကဗ်ာက version ၂မ်ိဳး ျဖစ္ေနတာမို႔ ၂မ်ိဳးလံုး ဘာသာျပန္ၾကည့္မိတယ္။ ေမာင္ေအာင္ပြင့္ရဲ႕ “ျမစ္ဆိပ္”ပါ။ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ “ပါရဂၤတ” တဖက္ကမ္းကို အေရာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးမိပါတယ္။ ေဂါဏာ ပန တႆ ဥပရိပဒံ အကၠမႏၱာ အဟံ ေဂါဏာနံ ဥပရိပါဒပဒါနိ အကၠမေႏၱာ ေဂါဏာပိ ေမ ပဒံ ပုန အကၠမႏၱာ တဒဟုမဇၩႏွိေက ရဇာကိဏၰာ နဒီတီရံ ဩတရႏၲာ မႏုေႆာ ႏု ေခါ ပုဗၺဂၤေမာ ေဂါဏာ ႏု ေခါ ပုဗၺဂၤမာ… ပေတာဒံ နိႆာယ ပဋိကၠမေႏၱာ ပစၦေတာ ဥပရိတီေရ တႆ ပဋိ႐ူပံ အဝိသဒံ ဟိတြာ ပဘာသယံ ဇိဏၰဘာေဝါ သီဃတေရာ…။ တခေဏၤ ေသာပိ ေဂါဏာ ဝိယ ပါနႎ ပိဝတိေယဝ…။ ===+++=== ႏြား ေတြက သူ႔ ေျခရာေပၚ နင္း ငါက ႏြားေျခရာေတြေပၚ တက္နင္း ႏြားေတြက ငါ့ေျခရာကုိ ျပန္နင္းတက္ အဲဒီ ေန႔ခင္းက ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထဲ ျမစ္ဆိပ္ကို ဆင္းသြားလိုက္ၾကတာ လူက ဦးေဆာင္တာလား ႏြားေတြက ဦးေဆာင္တာလား …။ ႏွင္တံကို ေထာက္မွီလို႔ ေနာက္႐ို႕ရပ္က်န္ခဲ့တဲ့ ကမ္းေပၚက သူ႔႐ုပ္ပုံ…