အက္ခရာများရဲ့ အခင်းအကျင်း

စာမဖတ္
ငတ္လဲငတ္
ေမွာင္လဲေမွာင္…

ဒီကဗ်ာအပိုင္းအစေလး စိတ္ထဲမွာ စြဲေနတယ္။ ငတ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳး ေမွာင္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ စာဖတ္ဖို႔ သတိမရ။ မဖတ္ေတာလဲ့ ငတ္လို႔ျပတ္လို႔ ေမွာင္လို႔မိုက္လို႔။ အခုအခ်ိန္ မငတ္ခင္ မေမွာင္ခင္ေလး စာဖတ္ႏိုင္ဖို႔ စာအုပ္ေစ်းပြဲေတာ္မွာ ဖတ္စရာစာအုပ္ သြား႐ွာျဖစ္ခဲ့တယ္။

ေဒလီမွာ ေနတဲ့ႏွစ္ေတြမွာ ၃ႀကိမ္ book fair နဲ႔ ႀကံဳတယ္။ တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေမ့ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာမွပဲ သတိတရ သြားျဖစ္တယ္။ ရာသီဥတုကလဲ ပူစပ္ပူေလာင္နဲ႔ သြားရမွာ ခပ္ပ်င္းပ်င္း။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ ေတာ္သလင္းလအပူက ခပ္ျပင္းျပင္းပဲ။ အရင္ႏွစ္ေတြကဆို ေဒလီက အပူခ်ိန္ ၄၅ဒီဂရီေလာက္ ႐ွိတာ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ၃၅၀န္းက်င္ပဲ ႐ွိတယ္။ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ဆိုေတာ့လဲ သြားသင့္တယ္လို႔ ေတြးၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး Metroစီးၿပီး သြားလိုက္တယ္။ အရင္ႏွစ္က book fairလုပ္တဲ့ေနရာအထိ Metro မေရာက္ေသးဘူး။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အေတာ္အဆင္ေျပတယ္။ ေက်ာင္းကေန ၁၁ဘူတာ ေျမေအာက္က စီး။ ၄ဘူတာ ေျမေပၚကစီးၿပီး ၁၀မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တာနဲ႔ Pragati Maidanဆိုတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ေရာ။ ဒီေနရာက ေဒလီမွာ ကုန္စည္ျပပြဲလို ျပပြဲမ်ိဳးေတြ လုပ္တဲ့ေနရာ။ ၀င္းႀကီးထဲမွာ အေဆာက္အဦေတြ အမ်ားႀကီး။ ဒီႏွစ္ book fairက ၁၄ႀကိမ္ေျမာက္။ အေဆာက္အဦ ၅ခုမွာ ခင္းက်င္းျပသထားတယ္။ ၀င္ေၾကးက ႐ူးပီး ၁၀။ ေရသန္႔တစ္ဘူးစာပါပဲ။

စာအုပ္ေတြကေတာ့ အစံုပဲ။ အ႐ြယ္စံုအတြက္ အမ်ိဳးစံုပဲ။ အေရာင္အေသြးကလဲ စံုပါ့။ စာဂ်ပိုးေတြအတြက္ေတာ့ တကယ့္ပြဲေတာ္ႀကီးေပါ့။ စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြတဲ့။ ရန္သူလို႔ေတာ့ မထင္ပါဘူး။ လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ေတြက ေစ်းႀကီးေနေတာ့ စာအုပ္ကုိ ရန္လုပ္ခ်င္ေနတယ္။

သူတို႔ေလးေတြလဲ ပါတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကထဲက အေငြ႕အသက္ေတြ ရေနေတာ့ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ စာေတြ ကဗ်ာေတြ ေရးလို႔ စာေပႏိုဗယ္ဆုေတြ ဘာေတြ မရဘူးမေျပာႏိုင္ဘူးေလ။ သူတိုရဲ႕ အဘိုးနံမည္ကိုက တဂိုးတဲ့။ ဒီကေလးေတြ ဂီတၪၨလီေတာင္ အလြတ္မ်ား ရေနၾကၿပီလားမသိ။

ဒီႏွစ္ေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္မွ မ၀ယ္ျဖစ္ဘူး။ ငတ္ျပတ္ေနလို႔ စာအုပ္ေတြပဲ ေငးၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။