နတၳိရဲ႕ ခရီး (ကုသိနာ႐ံု)

၀ိဇိတ၀ိဇယ.မဓိဂတဖလသုခ.မိဓ၊
ဇဟိတမရဏဘယ.မရိယသမဏ.မထ။
ယဒိ ယမ၀ိသယ.မဓိဂတ.မဘိယဇသိ၊
တ၀ ဟဒယ.မမိတ.မမတ.မႏုဘ၀တိ။

မာရ္အေပါင္းကို ေအာင္ေတာ္မူၿပီးေသာ
အရဟတၱဖိုလ္ခ်မ္းသာကို ရေတာ္မူၿပီးေသာ
ကိေသသာအပူမွန္သမွ်ကို အႀကြင္းမ႐ွိ ၿငိမ္းေအးေစၿပီးေသာ
ေသျခင္းမွ ေၾကာက္႐ြ႕ံမႈကို ပယ္စြန္႔ေတာ္မူၿပီးေသာ
ေသမင္းပိုင္နက္ကို လြန္ေျမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာ
ျမတ္ဗုဒၶကို ျမတ္ႏိုးေကာ္ေရာ္ ပူေဇာ္ပါလွ်င္
သင့္ရဲ႕ ႏွလံုးသားသည္
အႏိႈင္းမဲ့ အၿမိဳက္အရသာကို ခံစားရႏိုင္၏။

.

ဒီဂါထာကို “အစလဓိတိ”လို႔ ေခၚတယ္။ မတုန္လႈပ္ေသာ တည္ၾကည္ျခင္းလို႔ ဆိုလိုတယ္။ တစ္ပါဒ တစ္ပါဒမွာ အကၡရာ ၁၆လံုးပါတယ္။ အဲဒီ့အကၡရာေတြ အားလံုး လဟုေတြပဲ။ လဟု ဆိုတာက အ, ဣ, ဥ ဆိုတဲ့ အသံ တိုတဲ့ သရေတြနဲ႔ပဲ တြဲစပ္ထားတဲ့ ဗ်ည္းေတြေပါ့။ အာ ဤ ဥဴ ဧ ၾသ ဆိုတဲ့ အသံ႐ွည္သရေတြ မပါဘူး။ ဒါေတြနဲ႔တြဲရင္ ဂ႐ု ျဖစ္သြားတယ္။ လဟုဆိုတာက ေပါ့တာ။ ဂ႐ုဆိုတာ ေလးတာ။ အသံေပါ့။ အသံေလး။ ဒါကို ေျပာတာပါ။ ဒါေတြက ပါဠိသဒၵါနဲ႔ ဂါထာေရးထံုးေတြပါတဲ့ ဆန္းက်မ္းတို႔ရဲ႕ အေနအထားေတြပါ။ ဒီဂါထာကို ေရးခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ ႐ွိၿပီ။ အေတာ္ ၾကာၿပီပဲ။ ဘာ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရးခဲ့တာလဲ။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အႏုပါဒိေသသနိဗၺာနဓာတ္ကို ပူေဇာ္တဲ့ အေနနဲ႔ ေရးဖြဲ႕ခဲ့တာ။ ေခါင္းစဥ္ေလးေတာင္ ႐ွိေသးတယ္။ ဘာတဲ့…

အႏုပါဒိေသသနိဗၺာနဓာတုပူဇနပဋိသံယုတၱာဘိမဂၤလကထာ
အၾကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းသေဘာကို အေလးအျမတ္ထားျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ မဂၤလာစကား

.

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ စာေပအရသာကို အျပည့္အ၀ ခံစားရင္း ေရးဖြဲ႕ခဲ့တာ။ ကိုယ္တိုင္လဲ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးလို႔ေလ။ တစ္ခုထဲေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ အရမ္းကို တက္ၾကြေနခဲ့တာေပါ့။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳး ဘ၀မွာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာ တကယ္ တန္ဖိုး႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္က အၿငိမ္မေနပါ။ ေနာက္ျပန္မလွည့္ေသာ ျပတ္သားမႈမ်ိဳးနဲ႔ ေ႐ွ႕သို႔ ခ်ီတက္ေနတာ။ ယက္ကန္ ယက္ကန္နဲ႔ လိုက္လာတာ အခု အခ်ိန္ကို မီးေမာင္းထိုးျပရရင္ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ။ ပ်ိဳျမစ္ျခင္းတို႔ ဆိတ္သုန္းခဲ့ၿပီ။ တက္ၾကြမႈတို႔ ေလ်ာ့ပါးခဲ့ၿပီ။ ေလလြင့္စြာနဲ႔ လမ္းခြဲမွာ ေတြေ၀ေနေလၿပီေကာ။ အဆံုးမဲ့ ခရီးသြား ရပ္နားခြင့္ မႀကံဳခဲံေလၿပီေကာ။ ငိုေၾကြးမႈအာဟာရနဲ႔ ေၾကြလြင့္မယ့္ အခ်ိန္ကာလ မေ၀းေတာ့ၿပီ….။ တစ္ခုေတာ့ ႐ွိတယ္။ ျပဳျပဳသမွ်ေတြ သမိုင္းေရစီးေၾကာင္းမွာ အဖတ္ဆယ္လို႔ ရမရ။ ဒါပဲ။ ဒါကိုေတာ့ မေမ့သင့္ဘူး။

.

အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ၊
ပမာေဒါ မစၥဳေနာ ပဒံ။
အပၸမတၱာ န မီယႏၲိ၊
ေယ ပမတၱာ ယထာ မတာ။

မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသည္ မေသျခင္း၏ အေၾကာင္း။
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသည္ ေသျခင္း၏ အေၾကာင္း။
မေမ့ေလ်ာ့သူတို႔ မေသၾက။
ေမ့ေလ်ာ့သူတို႔ ေသၾက၏။

၂၀၀၇ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၅ ေန႔မွာ ကုသိနာ႐ံုကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ေနရာ ႏွစ္ခု သြားၾကည့္တယ္။ ပထမဦးဆံုး ဗုဒၶသရီရ ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့ ေနရာ။ ေနာက္တစ္ေနရာက ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူပံု ႐ုပ္ပြားေတာ္႐ွိတဲ့ ေနရာ။ ဘုရားေလာင္း ဖြားျမင္တဲ့ေနရာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ေနရာ ဘုရားတရားဦးေဟာတဲ့ေနရာ သံုးခု ေရာက္ခဲ့ၿပီးသား။ အဲဒီေနရာေတြ ေရာက္တုန္းက ခံစားမႈမ်ိဳးနဲ႔ မတူတဲ့ ေ၀ဒနာတစ္ရပ္ကို ကုသိနာ႐ံု ေရာက္ေတာ့ ခံစားမိတယ္။

.

အနိစၥာ ၀တ သခၤါရာ၊
ဥပၸါဒါ၀ယဓမၼိေနာ။
ဥပၸဇၨိတြာ နိ႐ုဇၥ်ႏၲိ။
ေတသံ ၀ူပသေမာ သုေခါ။

သခၤါရတရားတို႔သည္ မၿမဲ။
ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တတ္၏။
ျဖစ္ပ်က္တတ္ေသာသေဘာတို႔၏
ကင္းၿငိမ္းျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္းတည္း။

.

ဒီသေဘာေလးကို ခံစားမိလို႔လား။ ဟုတ္သလိုလိုပဲ။ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး။ စိတ္ထဲမွာ။ ႏွလံုးသားထဲမွာ။ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။ အဲဒါ သံေ၀ဂ ဆိုတာလား။ တုန္လႈပ္ေနတာလား။ ဟုတ္လား မဟုတ္ဘူးလား ဆိုတာေတာင္ ေ၀ခြဲမရေတာ့။ သြားၿပီ။ အျမင္အာ႐ံုေတြ ၀ါးတားတား။ ဘာျဖစ္တာလဲ။ မသိဘူး။ ဒူးေထာက္က်သြားတယ္။ ဘုရား႐ွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ၀ပ္စင္းလို႔ ေျခေတာ္အစံု ၾကာပဒံုကို ခိုလႈံဦးခိုက္မိခဲ့တယ္။

.

.

ရာဂါနတဗၻဳတသေရာဇမုခံ ဓရာယ၊
ပါဒါ တိေလာကဂု႐ုေနာ.ဓိကဗဒၶရာဂါ။
အာဒါယ နိစၥသရေသန ကေရန ဂါဠႇံ၊
သၪၥမၺယႏၲိ သတတာဟိတသမၻေမန။

ေျမလႊာမိန္းမပ်ိဳရဲ႕
တပ္မက္ဖြယ္ရာ ညြတ္က်လာေသာ
အံ့ၾသဖြယ္ရာ ပဒုမာၾကာပြင့္မ်က္ႏွာကို
သံုးေလာကထြတ္ထား ျမတ္ဘုရားရဲ႕
တပ္မက္စြဲၿငိေနသည့္ ေယာက်ၤားပ်ိဳေျခေတာ္အစံုက
အၿမဲတမ္း တမ္းတေနသည့္ လက္နဲ႔
အားပါးတရ ေပြ႔ဖက္ၿပီး
အစဥ္ထာ၀ရ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာမႈနဲ႔
နမ္း႐ႈိုက္ေလၿပီတကား…။